بررسی مقایسه ای میزان به کار گیری مهارت های مقابله ای در بیماران(زنان) مبتلا به ام اس عضو و غیر عضو در گروه همتایان

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس(ام اس) شایع ترین علت ناتوانی های نورولوژیک در بالغین جوان در نظر گرفته می شود، مطالعات نشان می دهد بیماران مبتلا به ام اس در مقایسه با افراد سالم کمتر از روش های مقابله ای مساله مدار استفاده می کنند، به نظر می رسد حمایت اجتماعی می تواند در به کارگیری روش های مقابله ای موثر باشد. مطالعه حاضر به منظور مقایسه میزان به کارگیری مهارت های مقابله ای در بیماران مبتلا به ام اس عضو و غیر عضو در گروه همتایان انجام شد. روش کار: این مطالعه یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود که در سال 1395 و در محل انجمن ام اس زنجان انجام شد. در این مطالعه 30 نفر از بیماران زن عضو و 60نفر از بیماران زن غیر عضو در گروه همتایان به صورت تصادفی بدون جایگزاری انتخاب شدند. ابزار گرداوری اطلاعات شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه مهارت های مقابله ای جالوویس بود. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون های آماری تست دقیق فیشر و تی – تست انجام گرفت. یافته ها: مقایسه میزان به کارگیری مهارت های مقابله ای در دو گروه عضو و غیر عضو در گروه همتایان نشان داد که میزان به کارگیری مهارت های مقابله ای هیجان مدار در دو گروه اختلاف معنا داری با یکدیگر نداشتند(735/0)، در حالی که دو گروه در میزان به کارگیری مهارت های مقابله ای مساله مدار با یکدیگر اختلاف معنا داری داشتند و افراد عضو در گروه همتایان نسبت به افراد غیر عضو از مهارت های مقابله ای مساله مدار استفاده بیشتری می کردند(009/0). نتیجه گیری: حمایت گروه همتایان موجب افزایش به کارگیری مهارت های مقابله ای مساله مدار می شود، بنابراین تشویق به عضویت سایر بیماران در گروه همتایان می تواند برای بیماران مفید باشد.